Θα ήταν άδικο να κατηγορηθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης για κεντροαριστερές μεταγραφές με προεκλογικά μόνο κίνητρα. Θα ήταν άδικο, αφού όσοι ασκούν τέτοιου είδους κριτική ξεχνούν πως οι γκρίνιες στη γαλάζια Κοινοβουλευτική Ομάδα για τη στρατολόγηση στελεχών της πάλαι ποτέ αντίπαλης παράταξης δεν σταμάτησαν την τελευταία τριετία – ούτε τα παράπονα για τις ιδεολογικές καταβολές ορισμένων στενών συνεργατών του. Οι επικριτικές φωνές, λοιπόν, θα ήταν χρησιμότερες αν θύμιζαν ότι η βουτιά στη στελεχική δεξαμενή ενός άλλου κόμματος από μόνη της δεν συνιστά ουσιαστικό άνοιγμα στο Κέντρο. Γιατί αυτό επιτυγχάνεται πρωτίστως με κεντρώες πολιτικές, και δευτερευόντως με τα πρόσωπα που φέρουν την ταμπέλα του κεντρώου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή