Ενα από τα αγαπημένα τσιτάτα όσων αγαπούν να τσιτάρουν Τζορτζ Οργουελ (όπως οι έλληνες πολιτικοί) είναι το «αν η σκέψη διαφθείρει τη γλώσσα, μπορεί και η γλώσσα να διαφθείρει τη σκέψη». Για να πούμε του στραβού το δίκιο, δεν είχε ανακαλύψει και καμιά ριζοσπαστική αλήθεια, το ότι η γλώσσα αποτελεί κώδικα και δημιουργεί συνείδηση είχε γίνει αντιληπτό από αρχαιοτάτων κι είχε διατυπωθεί ύστερα πολύ καλύτερα από άλλους. Η πολιτική γλώσσα, βέβαια, έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στη δημοκρατία, στο πολίτευμα που έχει τις συγκρούσεις στον πυρήνα του. Και αυτό γιατί η σημασία που δίνεται στις λέξεις που θα επιλεγούν είναι, συχνά, αντιστρόφως ανάλογη της βαρύτητας των πραγματικών πολιτικών που έχει κανείς να παρουσιάσει ή και της αυτοπεποίθησής του. Αλλά και επειδή οι λέξεις και τα μηνύματα είναι καλό να αντανακλούν τις αξίες του κοινού που θέλει να προσελκύσει ο χρήστης ή έστω να μην τις ανταγωνίζονται.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ