Την ίδια στιγμή που ακούγεται η φωνή του genius loci, την ίδια στιγμή η φωνή αυτή διεκδικεί την απεύθυνση μιας ποίησης οικουμενικής. Καταργώντας τα όρια – και τις ετικέτες – περί κυπριακής εντοπιότητας, «περιφέρειας» και κέντρου. Οι διαχρονικές αναφορές, άλλωστε, του Κυριάκου Χαραλαμπίδη καταδεικνύουν δύο «πόλους» που καταργούν αντίστοιχα διλήμματα: τον Καβάφη και τον Σεφέρη. Μέσα στην πλημμυρίδα της διαχρονίας που περιλαμβάνει από την αρχαία λυρική ποίηση και τον Ρωμανό τον Μελωδό έως τις νέες προσθήκες της καθημερινής γλώσσας που μιλιέται.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή