Ηταν κάπως διαφορετικό το βράδυ της Παρασκευής στο φουαγέ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Και δεν έφταιγε η κινητικότητα των ανδρών ασφαλείας, καθώς ανέμεναν την άφιξη της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Ηταν κάποιες κυρίες – πολύ περισσότερες από όσες θα συναντούσαμε σε μια άλλη πρεμιέρα – με μικρά μπουκέτα και γλαστράκια στο χέρι. Ηταν εκείνες οι έφηβες που τις άκουσα να λένε «ήρθαμε να κάνουμε κερκίδα στον παππού». Ηταν κι εκείνες ηλικιωμένες κυρίες που είχαν φορέσει τα καλά τους και γελώντας έλεγαν «πού να το φανταζόταν πως θα ανέβαινε στο σανίδι…». Ολα θύμιζαν μια γιορτή που έμοιαζε λίγο παράταιρη με όσα αναμενόταν να συμβούν επί σκηνής στην όπερα του Αγγελου Τριανταφύλλου (ανάθεση της ΕΛΣ) «Μέσα Χώρα» – σε λιμπρέτο του Γιάννη Αστερή και σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου – που έχει ως κεντρικό άξονα τη μοναξιά, την τρίτη ηλικία, το άγγιγμα του θανάτου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή