Πες μου εσύ τώρα ότι εγώ είμαι «κολλημένος» με την μπάλα. Πες μου επίσης ότι είμαι μονοθεματικά αντιδεξιός και δεν βλέπω τίποτε άλλο μπροστά μου. Διαβάζοντας όμως ένα πλήθος δημοσιευμάτων στον χθεσινό Τύπο, περί των προθέσεων του προέδρου Ερντογάν να μεταβεί στα Κατεχόμενα της Κύπρου, ανήμερα της επετείου της εισβολής του «Αττίλα», και να ανακοινώσει την προσάρτησή τους, το μυαλό μου πήγε σε εκείνο το μακρινό 2004. Τότε δηλαδή που φτάσαμε στο παρά ένα της συμφωνίας με την Τουρκία για το μέλλον της Κύπρου, επί τη βάσει του σχεδίου που είχε εκπονήσει ο τότε γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Κόφι Ανάν. Συμφωνία που δεν έγινε, διότι ο πρωθυπουργός Καραμανλής δεν ήθελε να την υπογράψει, επειδή πολύ απλά την είχε διαπραγματευθεί η κυβέρνηση Σημίτη. Και τη σαμποτάρισε όπως μπορούσε, με αποτέλεσμα, με τη βοήθεια του ομοϊδεάτη του, και ακραίου δεξιού-εθνικιστή προέδρου της Κύπρου τότε, Τάσσου Παπαδόπουλου, το δημοψήφισμα-παρωδία που έγινε στην Κύπρο, να απορρίψει το σχέδιο, το οποίο ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να γίνει για τη Μεγαλόνησο, στις συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή