Με ρότα προς την «πράσινη μετάβαση» η διεθνής ναυτιλία δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο την εκτίναξη του κόστους του ναυτιλιακού καυσίμου, αλλά να λύσει και το πιο δύσκολο «αίνιγμα» των τελευταίων δεκαετιών: «ποιο θα είναι το καύσιμο του μέλλοντος» που θα χρησιμοποιήσει. Για πρώτη φορά η ναυτιλία έρχεται αντιμέτωπη με την προοπτική της χρήσης πολλών και διαφορετικών καυσίμων, καθιστώντας «ιστορία» το μοντέλο του ενός καυσίμου όπως ήταν το πετρέλαιο με το οποίο «πλοηγήθηκε» τα τελευταία εκατό χρόνια.

Η ποικιλία του νέων καυσίμων που σχεδιάζονται σε αντιδιαστολή με το ένα και μοναδικό «μαζούτ» υποχρέωσε τη διεθνή ναυτιλιακή οργάνωση Bimco να εκδώσει ένα γλωσσάρι. Οπως εξηγεί στα «ΝΕΑ» ο τεχνικός διευθυντής της Atlantic Bulk Carriers και μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (ΙΜΟ) Πάνος Ζαχαριάδης το συγκεκριμένο εγχειρίδιο «βοηθάει να συνεννοηθούμε μεταξύ μας».

Το γλωσσάρι της Bimco χρησιμοποιεί τα χρώματα για να ξεχωρίσει τα είδη καυσίμων. Ετσι ξεκινάει με τα γκρι/μαύρα/καφέ που είναι τα κλασικά ορυκτά καύσιμα και συνεχίζει με μία «πλούσια χρωματική παλέτα» καυσίμων που το κάθε ένα έχει το χρώμα του και είναι κυρίως καύσιμα απεξαρτημένα από τον άνθρακα. Κάποια είναι λευκά, άλλα κίτρινα, κάποια ακόμη και τιρκουάζ, με αποτέλεσμα θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθεί ότι η μετάβαση της ναυτιλίας θα είναι «πολύχρωμη» και όχι «πράσινη».

Τα γκρι/μαύρα/καφέ καύσιμα είναι αυτά που παράγονται από παραδοσιακές πηγές ορυκτών καυσίμων με τις αποχρώσεις να αναφέρονται συνήθως στην πρώτη ύλη ορυκτών καυσίμων που χρησιμοποιείται στη διαδικασία παραγωγής (π.χ. καφέ/μαύρο για άνθρακα και γκρι για το φυσικό αέριο).

Ηλεκτρόλυση. Τα «πράσινα» καύσιμα είναι εκείνα στα οποία η παραγωγή χρησιμοποιεί ηλεκτρόλυση – τον διαχωρισμό του υδρογόνου και οξυγόνου με την εφαρμογή ηλεκτρικής ενέργειας στο νερό. Για να είναι ένα καύσιμο «πράσινο» θα πρέπει να χρησιμοποιεί για την παραγωγή του ανανεώσιμες πηγές όπως η αιολική και η ηλιακή ενέργεια. Οταν εφαρμόζεται σε καύσιμα όπως η μεθανόλη, σημαίνει ότι το υδρογόνο παράγεται με αυτόν τον τρόπο και το διοξείδιο του άνθρακα (CO2) που έχει χρησιμοποιηθεί προέρχεται αποθηκευμένο. Για την αμμωνία, σημαίνει ότι το υδρογόνο έχει παραχθεί με αυτόν τον τρόπο και το άζωτο που χρησιμοποιείται διαχωρίστηκε από τον αέρα χρησιμοποιώντας ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Τα «μπλε καύσιμα» είναι αυτά που χρησιμοποιούν υδρογόνο που παράγεται από παραδοσιακά ορυκτά καύσιμα αλλά όπου το διοξείδιο του άνθρακα (CO2) που εκλύεται δεσμεύεται και αποθηκεύεται (Carbon capture and storage-CCS). Ως εκ τούτου, στην παραγωγή «μπλε αμμωνίας»  σημαίνει ότι ο άνθρακας που παράγεται κατά την παραγωγή της έχει δεσμευτεί και αποθηκευτεί χρησιμοποιώντας συστήματα CCS.

Τα «τιρκουάζ καύσιμα» είναι αυτά που χρησιμοποιούν υδρογόνο που παράγεται από την αποσύνθεση του μεθανίου με πυρόλυση, με τη χρήση ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Τα «ροζ καύσιμα» είναι εκείνα όπου το υδρογόνο που χρησιμοποιείται παράγεται μέσω ηλεκτρόλυσης που τροφοδοτείται από πυρηνική ενέργεια.

Τα «λευκά καύσιμα» είναι εκείνα στα οποία το υδρογόνο, το οποίο απαντάται στη φύση και σε υπόγεια κοιτάσματα, δημιουργείται μέσω fracking (υδραυλική ρηγμάτωση, δηλαδή χρήση υπό πίεση μίγματος νερού και άμμου). Και τέλος τα «κίτρινα καύσιμα» είναι τα καύσιμα όπου το υδρογόνο που χρησιμοποιείται παράγεται μέσω ηλεκτρόλυσης με χρήση ηλιακής ενέργειας.

Παραπληροφόρηση. Υπάρχουν ακόμη πολλών ειδών καύσιμα όπως τα βιοκαύσιμα (Biofuels) που παράγονται από βιομάζα, τα συνθετικά καύσιμα που έχουν ως βάση τον άνθρακα και κατασκευάζονται μέσω χημικών διαδικασιών, τα ηλεκτροκαύσιμα που παράγονται με ηλεκτρολυτική επεξεργασία κ.ά.

Το «γλωσσάρι» ορισμών της κλιματικής αλλαγής της BIMCO που μόλις εκδόθηκε, εκτός του ότι συμβάλει ώστε όλοι οι εμπλεκόμενοι να μιλάνε την «ίδια γλώσσα», αντιμετωπίζει σύμφωνα με τον κ. Ζαχαριάδη και την «αχαλίνωτη» παραπληροφόρηση και τις «μισές» αλήθειες που ταλαιπωρούν όλους μας στην προσπάθεια για αληθινή απανθρακοποίηση. Ετσι όπως εξηγεί το υδρογόνο μπορεί μεν να είναι πράσινο, δηλαδή πραγματικά μηδενικών εκπομπών, μπορεί όμως να είναι και γκρίζο από φυσικό αέριο, όπως επίσης σύμφωνα με τον ίδιο και πολλά από τα άλλα γνωστά «εναλλακτικά καύσιμα». Συνεπώς, η προέλευση και η μέθοδος παραγωγής των εναλλακτικών καυσίμων είναι το κριτήριο, υπογραμμίζει ο κ. Ζαχαριάδης.