Από μικρό παιδί ονειρεύομαι. Ονειρα, όνειρα, πολλά όνειρα. Δεν ήξερα τι είναι αυτό, πώς να το πω, τι είναι αυτό που μου συμβαίνει όταν κοιμάμαι, γιατί δεν θυμόμουνα και πολλά πράγματα όταν ξυπνούσα. Σιγά σιγά μεγαλώνοντας, αυτό άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά, αν είναι δυνατόν να πάρει σάρκα και οστά. Καταλαβαίνεις τι εννοώ. Να έχει λογική, την παράλογη λογική του ονείρου. Μέχρι που, μεγάλη πια, όταν έχασα τους γονείς μου, είχα μια δεύτερη ζωή μαζί τους στον ύπνο μου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή