Οι πρακτικές φροντίδας απαιτούν μια ιδιαίτερη μορφή εργασίας, που περιλαμβάνει τόσο την άμεση φροντίδα όσο και τη συναισθηματική υποστήριξη. Δεν είναι τυχαίο ότι οι εργαζόμενοι σε τέτοιους κλάδους, ακόμη και σε συνθήκες επισφάλειας, συχνά αναφέρουν ότι αντλούν ένα αίσθημα προσφοράς από την εργασία τους. Ισως γιατί η φροντίδα τελικά παραπέμπει, στον πυρήνα της ως χειρονομία και πρακτική, σε μια εκδοχή κοινωνικότητας και αλληλεγγύης που διαρκώς διακυβεύεται σήμερα.