Κανείς δεν πήγε ανυποψίαστος σε αυτή τη συναυλία. Ολοι γνώριζαν ότι θα έπρεπε να βρίσκονται στο Κατράκειο δυο-τρεις ώρες πριν αρχίσει, ότι η νύχτα θα γινόταν μέρα από τα καπνογόνα και ότι δύσκολα θα μπορούσαν ν’ αποφύγουν νερά και άλλα πόσιμα υγρά που κρατούσαν στα χέρια τους. Είναι κάτι σαν μέρος μιας τελετουργίας που όσο και αν ενοχλεί έχει γίνει αποδεκτό και το βέβαιο είναι ότι στο τέλος της βραδιάς κανείς δεν το θυμάται. Οι συναυλίες του Θανάση Παπακωνσταντίνου είναι μια αφορμή για να στηθεί μια μουσική, για να «τραγουδήσουμε όλοι μαζί και όσοι δεν ξέρουν τα λόγια να λένε “λα, λα, λα”, για να φτάσει το τραγούδι μας στην “ανώτερη πύλη”» όπως είπε ο αγαπημένος τραγουδοποιός.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή