Πρόκειται για ένα είδος αντιστροφής της πολιτικής ιλαροτραγωδίας του Ντάριο Φο «Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού». Στο έργο του, ο ιταλός συγγραφέας, με όχημα την αυτοκτονία ενός υπόπτου ο οποίος, σύμφωνα με την αστυνομία, έπεσε από το παράθυρο ενώ ανακρινόταν για την πιθανότητα συμμετοχής του σε πολύνεκρη βομβιστική επίθεση σε τράπεζα, καταγγέλλει την κρατική βία και την κατάχρηση εξουσίας. Αναρωτιέμαι λοιπόν αν, τριάντα χρόνια μετά τη δολοφονία του Θάνου Αξαρλιάν από τον Δημήτρη Κουφοντίνα, θα μπορούσε να γραφτεί ένα έργο για τον «τυχαίο θάνατο ενός περαστικού» που θα καταγγέλλει την τυφλή, εντελώς τυφλή όμως, βία της τρομοκρατίας και την κατάχρηση της ιδιότυπης ιδεολογικής εξουσίας της. Στην Ελλάδα νομίζω πως όχι. Διότι στη χώρα «όπου ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα», η μητέρα του Παύλου Φύσσα δικαιούται να δηλώνει ότι δεν πρέπει να γίνουν εκλογές στις 18 Σεπτεμβρίου, την «ημέρα του Παύλου της». Ενώ η μητέρα του Θάνου Αξαρλιάν υποχρεούται να βλέπει, τις μέρες που συμπληρώνονται 30 χρόνια από τη δολοφονία του παιδιού της, άρθρο του δολοφόνου του. Στην ίδια κομματική εφημερίδα δε που έκανε τη δήλωση η Μάγδα Φύσσα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή