Οταν σας πρότειναν να εμφανιστείτε στην παράσταση της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών με τα έργα του Μάνου Χατζιδάκι – «Χαμόγελο της Τζοκόντας» και «Ορνιθες» στις 18 Ιουλίου στο Ηρώδειο -, τι σκεφτήκατε;

Το περίμενα πολλά χρόνια γιατί μου αρέσει πάρα πολύ και ήθελα κάποια στιγμή να τραγουδήσω Χατζιδάκι, αν και δεν είναι το αντικείμενό μου. Θεωρώ ότι κάθε Ελληνας θα ήθελε να τραγουδήσει Χατζιδάκι. Είμαι πολύ συνδεδεμένη με τη μουσική του από παιδί. Με εκφράζει πολύ. Θεωρώ ότι οι συνθέσεις του είναι η μουσική επένδυση του Παραδείσου. Το δικό μου μέρος είναι πιο κοντά στο κλασικό. Είναι ο ρόλος της Αηδόνας – δύο άριες vokalise. Πολλοί συνθέτες έχουν γράψει για coloratura soprano, η οποία υποδύεται το Αηδόνι. Εχω τραγουδήσει το «Αηδόνι» του Στραβίνσκι και «Το αηδόνι και το ρόδο» του Καμίγ Σεν-Σανς. Οπότε μού είναι κάτι οικείο. Η συγκεκριμένη άρια του Χατζιδάκι δεν είναι εύκολη, είναι ατονική. Απαιτεί πολύ καλή τεχνική και πολύ καλό pianissimo για να μπορέσεις να την αποδώσεις.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή