Δεν είναι η πρώτη επίθεση που έχει ως στόχο την ενημέρωση, ούτε το πρώτο χτύπημα με πολιτικό υπόβαθρο, προς υπεράσπιση υποτίθεται κάποιων δικαιωμάτων που τυλίγονται στις φλόγες για να προστατευθούν. Περιθωριακές ομάδες χτυπούν κατά το δοκούν Μέσα Ενημέρωσης, δημόσιες υπηρεσίες, βουλευτικά γραφεία, ακόμη και τις προσωπικές κατοικίες πολιτικών στελεχών -και η ομόθυμη καταδίκη που είθισται να ακολουθεί δεν αποτελεί εντέλει το αντίδοτο. Τα γκαζάκια δεν είναι παιχνίδι, ούτε μια άσκηση επαναστατικής γυμναστικής. Εάν πρόκειται για «γνωστούς αγνώστους», όπως χαρακτηρίζονται από τη δεκαετία του ’80, ή ακόμη για «γνωστούς ασύλληπτους», η οργανωμένη Πολιτεία οφείλει να βάλει ένα τέλος σε αυτόν τον κύκλο βίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή