Ο έρωτας, ο αποχωρισμός, ο πόνος της απώλειας και η ανάγκη να κρατήσουμε κοντά μας με κάποιο τρόπο την αγαπημένη μορφή αποτελούν εφαλτήριο για την καλλιτεχνική πράξη. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος αποδίδει την αιτία της γέννησης της τέχνης στον έρωτα της κόρης του αγγειοπλάστη Βουτάδη για έναν νέο άνδρα που την εγκατέλειψε και στην προσπάθεια του πατέρα να βοηθήσει την κόρη του να δώσει πλαστική μορφή στο περίγραμμα της σκιάς του άνδρα πάνω στον τοίχο. Η αναδημιουργία του όλου μέσα από τα ίχνη και τα σπαράγματα, τις σκιές και τα περιγράμματα, μέσα από ό,τι απέμεινε. Το πόσο ισχυρή αλλά και διαχρονική είναι η πλαστική ισχύς της επιθυμίας να διασώσουμε τις συναντήσεις των ανθρώπων, τις επίγειες διαδρομές και τη ζωτική τους ένωση στον χώρο και τον χρόνο αναδεικνύεται ως κεντρικός άξονας στο έργο του Γιώργου Λαζόγκα (1945 – 2022).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ