Χωρίς σκηνικό. Αντ’ αυτού, ένας μεγάλος «χτισμένος» επικλινής κύκλος στην ορχήστρα, με χώμα, πάνω στον οποίο θα εξελιχθεί η παράσταση – αλλά όχι όλη. Γιατί ένα τμήμα από τη δράση των «Περσών» (472 π.Χ.) του Αισχύλου (525 ή 524 π.Χ. – 456 π.Χ.), θα διαδραματισθεί πίσω από τη σκηνή, στο άνοιγμα προς τα δένδρα… Ο Δημήτρης Καραντζάς που υπογράφει τη σκηνοθεσία, θέλησε να εκμεταλλευτεί την απλωσιά και τον φυσικό χώρο του αρχαίου θεάτρου και το έκανε. Μόνο που όλο αυτό λειτούργησε εις βάρος της ίδιας της παράστασης, που σαν καλά κρυμμένη, καλούσε τους θεατές να την… ανακαλύψουν!

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή