Στη Μεσσηνία, ιδιαίτερα στην περιοχή της Ιθώμης, είχαν αναπτυχθεί οικισμοί πριν από τη σπαρτιατική κατάκτηση της χώρας, η οποία διέκοψε την εξέλιξή τους σε πόλεις. Η σταδιακή σπαρτιατική κατοχή πάντως δεν οδήγησε στην πλήρη απώλεια της εθνικής συνείδησης των κατοίκων, δεν κατάφερε να αφομοιώσει εθνικά όλους τους Μεσσήνιους, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι ερευνητές. Σημαντικό ρόλο στην αντοχή και την αντίσταση του μεσσηνιακού λαού ενάντια στον αφανισμό τους ως έθνους έπαιξαν η διατήρηση των τοπικών λατρειών, ιδιαίτερα των ηρώων, η μνήμη για τα κατορθώματα θρυλικών μορφών του παρελθόντος, όπως ο Αριστομένης, καθώς και ο διακαής πόθος των Μεσσηνίων της διασποράς για επιστροφή σε μια ελεύθερη πατρίδα. Οι μεσσήνιοι άνδρες και γυναίκες τραγουδούσαν τα κατορθώματα του εθνικού τους ήρωα και ταυτόχρονα συντηρούσαν τις λατρείες τοπικών ηρώων, ασκώντας μια μορφή αντίστασης, όχι ανοιχτής αντιπαράθεσης με τον κατακτητή, η οποία ωστόσο αποδείχτηκε αποτελεσματική, καθώς επενεργούσε διαβρωτικά ενάντια στο σπαρτιατικό καθεστώς. Ηταν μια μορφή «μακράς επανάστασης» ή μιας «πολιτισμικής αντίστασης».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή