«Σημείο και άπειρο: ένα»

Πριν από 25 χρόνια ο ζωγράφος Ηλίας Παπαηλιάκης ξεκίνησε μια έρευνα γλυπτικής. Το αποτέλεσμά της αποτελεί τμήμα της νέας ατομικής του έκθεσης «Η ώρα του Μάγου» που παρουσιάζεται σε επιμέλεια Χριστόφορου Μαρίνου από τον Δήμο Νάξου και Μικρών Κυκλάδων στο Πολιτιστικό Κέντρο στην πρώην Σχολή Ουρσουλινών, στο Κάστρο της Χώρας. Το γλυπτό «Εξι μελέτες για το κυκλαδικό στερεό» αποτελείται από δύο μακρόστενα ξύλινα τραπέζια πάνω στα οποία είναι τοποθετημένα έξι γυάλινα κουτιά 40x30x30 εκ. Το γλυπτό του Παπαηλιάκη, όπως ο ίδιος γράφει στο «ΝΣΥΝ», συνδέεται με τα κυκλαδικά ειδώλια που είχε την ευκαιρία να μελετήσει και να κατανοήσει καλύτερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Νάξου: «Πριν από αρκετά χρόνια, πριν από την εισαγωγή μου στην ΑΣΚΤ, άρχισε να με απασχολεί μια ιδέα. Στην αρχή η ιδέα διατυπώθηκε με τη μορφή ερωτήματος. Υπάρχει άραγε ένα σύστημα σχέσεων που παράγει μορφή στις δύο αλλά και στις τρεις διαστάσεις; Μια ζαριά που ό,τι και αν φέρει, το παιχνίδι να συνεχίζεται; Σχετικά γρήγορα συνειδητοποίησα πως για να απαντήσω στην ερώτηση έπρεπε να αποσαφηνίσω τα μέρη που τη συναπαρτίζουν αλλά συγχρόνως έπρεπε να κρατήσω την ιδέα ζωντανή, καθώς η ερώτηση είχε κάτι το αφόρητα πραγματικό. Μετά εργάστηκα για να ταυτίσω την ερώτηση-ιδέα με την ύλη. Η ταύτιση που με τα χρόνια είχε γίνει ορισμός ήταν και παραμένει δύσκολη πίστα. Κάτι σαν χρησμός. Ηξερα πως η δουλειά μου είναι ύλη και ενέργεια. Δηλαδή ο εαυτός μου, ο λόγος μου και τα παραλειπόμενά του είναι ύλη και ενέργεια. Είμαι ύλη και ενέργεια. Μετά άρχισα να προσδιορίζω τον χώρο. Τι εμπεριέχω, τι περικλείω και μερικές αποστάσεις για τα μπόσικα. Είδα προσεκτικά τα ενδιάμεσα, τα μεσοδιαστήματα, τις άρσεις και τις θέσεις στα σημεία και στα όρια. Μια φορά τα σημάδια από μερικά καρφιά που είχα τοποθετήσει στον τοίχο του ατελιέ μου σχημάτισαν μια σπείρα.