Επί χρόνια, ο ρωσοελβετός συγγραφέας Μίκαελ Σίσκιν, ένα από τα σημαντικότερα ονόματα της σύγχρονης ρωσικής λογοτεχνίας, αντιμετώπιζε την ίδια κατάσταση. Οπου και αν βρισκόταν στον κόσμο, μόλις ένας οδηγός ταξί μάθαινε πως είναι Ρώσος, η αντίδραση ήταν η ίδια: ένα πλατύ χαμόγελο, ένας σηκωμένος αντίχειρας και ένα βροντερό «Πούτιν!». Αυτή η αγάπη των ταξιτζήδων για τον Πούτιν πάντα έκανε τον Σίσκιν, που γεννήθηκε στη Μόσχα το 1961 και ζει στην Ελβετία από το 1995, να απορεί. Ενα πράγμα ήταν ξεκάθαρο στα μάτια του: Δεν μιλούσαν για τον ίδιο Πούτιν. Ηταν αδύνατο να αγαπάει κανείς τον δικό του Πούτιν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή