Μαύρη επέτειος

Βαρέθηκα να μετράω χρόνια, δεκαετίες, από τη μαύρη επέτειο της εισβολής του «Αττίλα» στην Κύπρο. Παιδί ήμουν, εκείνο το πρωινό του Σαββάτου, που μάθαμε από τις ανακοινώσεις του χουντικού ραδιοφώνου (τηλεόραση δεν είχαμε σπίτι) ότι οι Τούρκοι έκαναν απόβαση στην Κερύνεια και εισέβαλαν στο νησί. Και παρότι έχουν περάσει 48 χρόνια από τότε, εμένα ακόμη το μυαλό μου να σβήσει εκείνες τις φρικτές εικόνες από τις πρώτες ώρες μετά την ανακοίνωση. Τον πατέρα να ετοιμάζεται να φύγει «επιστράτευση» (για πού, δεν έμαθα ποτέ, ούτε κι εκείνος, αν θυμάμαι καλά, γιατί τους γύρισαν πίσω), οι θείοι το ίδιο, οι γυναίκες της οικογένειας με δάκρυα στα μάτια να μην ξέρουν τι θα συμβεί και τι θα τους συμβεί. Και εμείς τα παιδιά να παρακολουθούμε αποσβολωμένα όλον αυτό τον πανικό και να μην μπορούμε να καταλάβουμε καλά γιατί συμβαίνει όλο αυτό, για κάτι που είναι τόσο μακριά από μας, στην Κύπρο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή