Non Paper

Το βήμα που (δεν) άλλαξε τον κόσμο

Ηταν σαν σήμερα, 20 Ιουλίου. Πριν από πάρα πολλά χρόνια, πενήντα τρία για την ακρίβεια. Από το πρωί, επικρατούσε μια ένταση. Ημουν πολύ μικρή, δεν θυμάμαι λεπτομέρειες, μόνο την ανησυχία που είχα μήπως και το μεγάλο γεγονός της ημέρας επηρεάσει το πρόγραμμα των διακοπών. Βρισκόμασταν τότε οικογενειακώς στην Αμμόχωστο της Κύπρου (προ εισβολής υπενθυμίζω) ένα θέρετρο «ξένο» για μένα που, όμως, ο κοσμοπολιτισμός του, η πολλών χιλιομέτρων αμμουδιά του, τα πολυώροφα ξενοδοχεία του, ο παραλιακός δρόμος με τα πολύχρωμα μαγαζιά με είχαν συναρπάσει. Αυτά με ενδιέφεραν και όχι το «μέγα γεγονός» που ανήκε στη σφαίρα των ενήλικων. Και ήταν βέβαια η πολυαναμενόμενη προσγείωση του Απόλλων 11 στη Σελήνη. Ωστόσο, το βράδυ βρέθηκα κι εγώ, μαζί με τους μεγάλους, να βλέπω στην τηλεόραση τα πρώτα βήματα του ανθρώπου στο φεγγάρι. Και για να είμαι ειλικρινής, πιο συναρπαστική βρήκα τη γεύση του χοτ ντογκ που τότε δοκίμασα για πρώτη φορά (τώρα που το σκέφτομαι, ο συνδυασμός της live μετάδοσης της προσελήνωσης και του χοτ ντογκ με παραπέμπει στο σπίτι κάποιων Αμερικανών, φίλων των γονιών μου).