Σαράντα οκτώ χρόνια μετά την αποφράδα ημέρα της τουρκικής εισβολής και κατοχή του 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, το ερώτημα περί της γενεσιουργού αιτίας του Κυπριακού παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο. Είναι η λανθασμένη ανάγνωση του διεθνούς περιβάλλοντος, απόρροια της πολιτικο-διπλωματικής αβελτηρίας της Ελλάδας, να διαγνώσει τον αξονικό πολιτικό στόχο της Μεγάλης Βρετανίας, αποδεχομένη την πρόσκληση του βρετανού υπουργού Εξωτερικών, Χ. ΜακΜίλαν, για συμμετοχή στη τριμερή Διάσκεψη του Λονδίνου, το 1955, που εγγράφεται ως αξονική αιτία της δημιουργίας του κυπριακού ζητήματος. Αυτό γιατί αφενός επέτρεψε την εφαρμογή της αρχής του διαίρει και βασίλευε στη Μεγαλόνησο από την αποικιακή μητρόπολη ακυρώνοντας το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του κυπριακού λαού. Αφετέρου, με την αποδοχή της Αγκυρας ως ισότιμου εταίρου στις διπλωματικές διαβουλεύσεις, όχι μόνο την εισήγαγε στο ζήτημα της Κύπρου, αλλά της αναγνώρισε και κυριαρχικά δικαιώματα, ως μια εκ των τριών εγγυητριών δυνάμεων κατά το γράμμα των συνθηκών Ζυρίχης – Λονδίνου (1959).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή