Ενας μεσόκοπος άνδρας κάθεται σκυθρωπός στο χείλος μιας άδειας σκονισμένης πισίνας. Μια γυναίκα ατενίζει την ερημική παραλία κι αφήνεται στον αέρα που τη φυσάει και στα μανιασμένα κύματα που σκάνε μπροστά της. Μια κοπέλα στέκεται σ’ ένα παγκάκι στον Εθνικό Κήπο και το κόκκινο φόρεμά της έρχεται σε αντίθεση με το γκρίζο περιβάλλον που την φιλοξενεί. Ολες οι εικόνες με την πρώτη ματιά αποπνέουν μια μελαγχολία. Είναι στιγμές που μαρτυρούν ένα πάγωμα του χρόνου και κλικ που αποτυπώνουν μια απόσταση από τον κόσμο αλλά και μια ρήξη με τη ζωηρή καθημερινότητα. Είναι επί της ουσίας τεκμήρια μιας ανθρωποπαύσης που ταλάνισε τον πλανήτη για δύο χρόνια με αφορμή την πανδημία του κορωνοϊού και που τα σημάδια της αναζητούνται ακόμη ανάμεσά μας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή