Σήματα από την Τεχεράνη

Τη δεκαετία του ’90, όταν η ελληνική κοινωνία προσαρμοζόταν σε μια ιλουστρασιόν πλευρά της ζωής και σε ένα νέο life style, κυκλοφορούσε ευρέως το σύνθημα ότι «τα καλά παιδιά πάνε στον παράδεισο, αλλά τα κακά πάνε παντού». Ή, «όπου θέλουν» – διαλέγει κανείς και παίρνει. Την ατάκα θυμήθηκε τις προηγούμενες ημέρες μια προβληματισμένη ομήγυρη, βλέποντας στην τηλεοπτική οθόνη τον Πούτιν και τον Ερντογάν να τους υποδέχεται στην Τεχεράνη ο ιρανός πρόεδρος, Εμπραχίμ Ραϊσί. Η γαλλική «Le Figaro» έκανε λόγο  για «αντιδυτική συμμαχία τριών αυταρχικών ηγετών», αλλά ήταν προφανές ότι αυτός ο «άξονας του κακού» επεδίωκε να στείλει τα δικά του σήματα ανθεκτικότητας στη διεθνή κοινότητα. Με το Ιράν στο στόχαστρο, άλλωστε, ο Τζο Μπάιντεν είχε μόλις ολοκληρώσει το δικό του ταξίδι σε Ισραήλ και Σαουδική Αραβία – και η απάντηση στο γήπεδο της γεωπολιτικής ήρθε άμεσα.