Κατά συνθήκη ψεύδη ως κακέκτυπη αυτογνωσία

1Από το 2010 και μετά, η μία δοκιμασία διαδέχεται την άλλη, για την Ελλάδα και την κοινωνία της. Από την κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, τα μνημόνια της χρεοκοπίας και της επιτήρησης, μέχρι την πανδημία και την κατάσταση ανάγκης της καραντίνας, κι από εκεί στην ενεργειακή κρίση και τον πληθωρισμό, με τις έντονες ανισότητες κι αβεβαιότητες, στο πλαίσιο ενός ακόμα εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας του επιθετικού πολέμου της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, αλλά και των αποσταθεροποιητικών απειλών και ύβρεων της Τουρκίας. Κρίσεις και δοκιμασίες, που συσσωρεύονται σε αλληλοδιαδοχή και συγχρονισμό ασφυκτικό, προκαλούν πολλές ανατροπές, απώλειες, επικίνδυνες και ρευστές καταστάσεις. Διερωτώμαι, λοιπόν, για τις αντοχές και τις μεταλλάξεις της ελληνικής κοινωνίας, σε άτακτες συνθήκες και σωρευμένες πιέσεις. Αλλά και πώς συλλογικά οργανώνεται και αναπτύσσεται ο αναστοχασμός του παρελθόντος, ως κριτική και παρεμβατική αντιμετώπιση της συγκυρίας, ο προγραμματικός σχεδιασμός της επόμενης μέρας.