Η Τζένη Καρέζη όπως τη γνώρισα

Υπάρχει ένα περιστατικό που δεν έχει γραφεί – μας το θύμισε η πρώτη φράση του κειμένου του Δημήτρη Καταλειφού «Τζένη Καρέζη, Κώστας Κακαβάς, Αλίκη Βουγιουκλάκη / εσύ θα τα φυλάς» – και σχεδόν ψιθυριστά είχε συζητηθεί, όταν συνέβη, ανάμεσα σε ελάχιστους πριν από πενήντα χρόνια. Ενδεικτικό όμως της διαφοράς δύο πρωταγωνιστριών – της Τζένης Καρέζη και της Αλίκης Βουγιουκλάκη -, αν και όσο τιμητικά το πιστώνεται η μία, εξίσου εύφημα χαρακτηρίζει τη δεύτερη με τη συγκινητική ειλικρίνειά του. Διανύουμε τον πέμπτο χρόνο της χούντας όταν ο Κάρολος Κουν σε μια από τις πυκνές μεταμεσονύκτιες συναντήσεις του με την Τζένη Καρέζη τη ρωτάει πώς θα αντιδρούσε σε μια ενδεχόμενη πρόταση συνεργασίας μαζί του, δηλαδή με το Θέατρο Τέχνης. Η Καρέζη απερίφραστα του απαντά πως «κλείνω το θέατρό μου αυτή τη στιγμή και χωρίς καμία αξίωση μαρκίζας, προβολής ή οικονομική, κατεβαίνω ως μαθήτρια στο Υπόγειο».