Μιλώντας για την ιταλική πολιτική είμαι υποχρεωμένος να ξαναθυμίσω τον αστεϊσμό του Φλαϊάνο: «Η κατάσταση είναι βαριά, αλλά καθόλου σοβαρή». Δυστυχώς, η πρόσφατη κυβερνητική κρίση είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου σε μια παθογένεια που κρατά στην Ιταλία ήδη από την εποχή που η δημοκρατία αντικατέστησε τη μοναρχία. Είναι αλήθεια πως η δημοκρατία έχει σχετικά μικρή ιστορία στην Ιταλία και πως σε όλες τις δημοκρατικές χώρες υπάρχουν εκτροπές και κακές επιδόσεις, αλλά το δικό μας πολιτικό θέατρο έχει φτάσει στα όρια: ρίχνουμε μια κυβέρνηση κάθε χρόνο χωρίς να αναμορφώνουμε τον εκλογικό νόμο ώστε να χρησιμοποιείται όχι για τη σπατάλη δημόσιου χρήματος, αλλά ως ένα δημοφιλές εργαλείο που ευνοεί τη συμμετοχή και τη λήψη αποφάσεων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή