Κάθε κρίση πρέπει να αποτελεί ευκαιρία για αυτοκριτική, αλλαγές και κατάκτηση εθνικής αυτογνωσίας. Η υπερδεκαετής οικονομική κρίση ανέδειξε δομικά προβλήματα στη λειτουργία του κράτους και της οικονομίας αλλά κυρίως μια πολιτισμική κρίση, αποτέλεσμα της χωλής παιδείας. Η παθογένεια αυτή ξεπερνάει κατά πολύ το στερεότυπο κληρονομικό ιδεολόγημα, ότι φταίνε πάντα κάποια άλλοι, και αγγίζει τον δομικό πυρήνα της συλλογικής μας σχέσης με τη Δημοκρατία, τους κανόνες και τη λειτουργία της. Η πολιτισμική αλλαγή που έχουμε ανάγκη αφορά τις μεταρρυθμίσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα, το πώς διαλεγόμαστε συλλογικά αλλά και την παραγωγή δημοκρατικής παιδείας δια του παραδείγματος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή