Πρώτη φορά στη ζωή μου φέτος τέτοιες μέρες δεν νοσταλγώ τις μέρες του 1974. Δεν με γλυκαίνει η ανάμνηση εκείνου του καλοκαιριού. Δεν ξαναζώ μέσα μου την πτώση της δικτατορίας που – τι κι αν ήμουν οκτώ χρονών παιδί; – με άγγιξε, με συγκλόνισε, όπως συγκλόνισε τον καθένα, αφού και στο μικρότερο χωριό υπήρχε ένα «πουλί», μια πινακίδα «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» για να την ξηλώσουν πανηγυρικά και να τη ρίξουν στις φλόγες της δημοκρατίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή