Ποιον συμφέρει η πολιτική τοξικότητα;

Παραφράζοντας ελαφρώς ένα από τα νιτσεϊκά τσιτάτα – το οποίο, όπως τα περισσότερα, γράφτηκε για να υπονομεύσει την ευρωπαϊκή πίστη στη δύναμη της ηθικής συνείδησης -, εκείνος που ζει από την τοξική μάχη με έναν εχθρό έχει προσωπικό συμφέρον να διατηρήσει την πόλωση ζωντανή. Αυτό περίπου υποστηρίζει η κυβέρνηση όταν κατηγορεί την αξιωματική αντιπολίτευση πως οξύνει το πολιτικό κλίμα επειδή δεν ξέρει άλλον τρόπο να πολιτευθεί. Το ίδιο ισχυρίζονται και τα στελέχη της Κουμουνδούρου, διακρίνοντας πίσω από τη νεοδημοκρατική ρητορική μια στρατηγική κλιμάκωσης της έντασης – ενώ σπεύδουν να αποδώσουν στους κυβερνητικούς την ευθύνη για τις ιαχές που δονούν τελευταία τη δημόσια αντιπαράθεση. Για τους μεν φταίνε οι δε, και το αντίστροφο. Ομως, ποιον συμφέρουν τελικά τα υψηλά επίπεδα τοξικότητας;