Βροχή από λάστιχο

Στα τελειώματα του Ιουλίου του 2022, ένα Σαββατόβραδο στο κέντρο της Αθήνας (ποιος να το φανταζόταν;) έμοιαζε με Αύγουστο κανονικότητας. Οι δρόμοι είχαν αδειάσει, στα ιδρωμένα κούτελα έγραφε καύσωνας, πολλά μαγαζιά είχαν κατεβάσει ρολά για διακοπές, όμως στο γνωστό δρομάκι πάνω από τα ρεστοράν με τα ασιατικά και τα νουντλς η μουσική έπαιζε δυνατά. Η βραδιά έμοιαζε ξεκάθαρα με «ξέφωτο». Κανείς δεν συζητούσε πια για τη φωτιά στην Πεντέλη και η Δαδιά ήταν πολλά χιλιόμετρα μακριά από τη μακάρια πρωτεύουσα, που βλέπει πράσινο μόνο με το κιάλι. Κανείς δεν ανέφερε την απόφαση Λιγνάδη – είχε ήδη συζητηθεί τόσο πολύ στα τσατ, που ήταν ανούσιο να επαναλαμβάνουν το αυτονόητο. Κανείς δεν άνοιξε το κεφάλαιο «Power Pass», γιατί οι μηδενικές επιστροφές θα χαλούσαν το κλίμα. Οχι, η κουβέντα περιελάμβανε τις γαμοβαφτίσεις της σεζόν, τα βιβλία που θα μπουν στη βαλίτσα και τα επίπεδα μελανίνης ενός ευαίσθητου δέρματος. Αύγουστος κανονικότητας: Χωρίς ειδήσεις, χωρίς πανδημία, χωρίς σκοτούρα.