Η τοποθέτηση απέναντι στο παρελθόν είναι πάντα και μια λήψη θέσης στις πολιτικές και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις για το παρόν, έστω και ασύνειδα. Τα αφηγήματα ιστορικής συνέχειας (και συχνά αποσιώπησης) συνήθως παραπέμπουν σε στρατηγικές νομιμοποίησης του υπάρχοντος, παρότι κάποιες φορές εντάσσονται και στο φαντασιακό όσων το αντιπαλεύουν. Μια κριτική επίγνωση των ασυνεχειών και των συγκρούσεων που διέπουν τόσο το παρελθόν όσο και την πρόσληψή του, διευκολύνει και τις προσπάθειες αμφισβήτησης και μετασχηματισμού

του παρόντος.