Δεν επιδίωκε την «πολλή συνάφεια» με τον χώρο των ομοτέχνων του, ούτε τις «πολλές κινήσεις κι ομιλίες». Εγραφε πιστεύοντας ότι ο συγγραφέας είναι ο εαυτός του και κανείς δεν είναι σε θέση να γράψει διαφορετικά απ’ ό,τι του επιτρέπουν οι δυνατότητές του.

Ο ίδιος επέλεγε έναν γεωμετρημένο ρυθμό αναζητώντας την κατάλληλη λέξη, έχοντας ως πολικό αστέρα τη γραφή του Γιώργου Ιωάννου – «μαθητής» του οποίου υπήρξε – και του Ηλία Παπαδημητρακόπουλου.

Ο Κώστας Καφαντάρης (φιλολογικό ψευδώνυμο του Κων. Κουτσόγλου), που έφυγε προχθές το βράδυ από τη ζωή ύστερα από ανακοπή, αγαπούσε και μελετούσε την αρχαία ελληνική γραμματεία, τους μεγάλους κλασικούς – «δεν μπορείς να γράψεις αν δεν έχεις καταπιεί τις βαριές πέτρες», συνήθιζε να λέει -, τον λαϊκό πολιτισμό και τη δημοτική ποίηση. Γεννήθηκε το 1959 στη Νικόπολη Θεσσαλονίκης και σπούδασε Νέα Ελληνική Φιλoλογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

Εχει εκδώσει στην Ινδικτο τις συλλογές διηγημάτων «Μέγας δημιουργός» (1998), «Η όμορφη περιπτερού» (2001), «Οι τριανταεννιά χορεύτριες» (2008) και στο Ροδακιό τη νουβέλα «Ομίχλη» (2019).

Για τον Οδυσσέα αρχικά και για τον Ποταμό το 2005 είχε επιμεληθεί τα «Ελληνικά λαϊκά παραμύθια» (δίτομο), τη μεγαλύτερη ανθολογία λαϊκών παραμυθιών. Από το Ροδακιό, επίσης, κυκλοφόρησε το 1994 την εξαιρετική συλλογή με λαϊκές κατάρες «Γυρισμένα λόγια».