Οι λέξεις είναι πολιτισμός

Μην ξεχνάμε πως οι λέξεις είναι πολιτισμός. Ακόμη και μια λέξη που εκφράζει μια απεχθή ή μισητή έννοια, αφού έχει μορφοποιήσει κάτι που υπάρχει, έχει δώσει υπόσταση σε κάτι που αν δεν το γνωρίζαμε, ενδεχομένως δεν θα μπορούσαμε και να το αντιμετωπίσουμε. Πόσο μάλλον μια λέξη που από συστάσεώς της, ως έννοια, αποδίδει κάτι υψηλό, ευγενικό, σαν ιδεώδες να πούμε. Οπως για παράδειγμα η λέξη «αλληλεγγύη» που, κατά τον Γεώργιο Μπαμπινιώτη, σημαίνει «τη σχέση αμοιβαίας ηθικής ή υλικής στήριξης μεταξύ ατόμων, συνήθως στο πλαίσιο ενός συνόλου, π.χ. οικογένειας, ομάδας, τάξης». Ομως στο θέμα μας. Ακούσαμε πριν από λίγες μέρες τον εκπρόσωπο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ να λέει πως το κόμμα του «ρίχνεται στη μάχη της αλληλεγγύης προκειμένου να βοηθήσει τους πυρόπληκτους». Δεν χρειάζεται να προσπαθήσει πολύ για να θυμηθεί κανείς πως το έναυσμα ώστε η λέξη «μάχη» να χρησιμοποιείται για «ψύλλου πήδημα» εδώ και είκοσι έξι χρόνια υπήρξε ο Ανδρέας Παπανδρέου με το «δίνει μάχη για τη ζωή του». Τώρα τι είδους μάχη είναι αυτή που δίνει κανείς όταν εκείνο που του συμβαίνει δεν το επέλεξε ο ίδιος, αλλά του ήρθε κατακέφαλα, εξ ουρανού, και επομένως δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, δεν φαίνεται να το αναρωτιέται κανείς που συνειδητοποιεί τις λέξεις ως ξέφραγο αμπέλι, φτάνει να ηχούν ως εύσημα.