Οι «εχθροί» του λαού

Πάνε εννέα, σχεδόν, χρόνια από εκείνη την ιστορική, πλέον, ομιλία του Ευάγγελου Βενιζέλου στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ στις 22 Δεκεμβρίου 2013 όπου, μεταξύ άλλων, είχε πει: «Καλλιεργούν το υπόστρωμα του εκχυδαϊσμού και του εκφασισμού της κοινωνίας. Για την ακρίβεια, θα μου επιτρέψετε να πω μια λέξη και ζητάω συγγνώμη από εσάς και τους ακροατές μας, του εκτσογλανισμού της ελληνικής κοινωνίας». Από τότε καθιερώθηκε ο όρος «εκτσογλανισμός», απόλυτα περιγραφικός πολλών εκφάνσεων της κυβερνητικής πρακτικής και ρητορικής των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Διαβάζοντας όμως σήμερα αυτό το απόσπασμα, η αναφορά, από το μακρινό 2013, στον εκφασισμό της κοινωνίας μοιάζει πιο προφητική από ποτέ. Διότι δεν σηματοδοτεί πλέον μόνο τις κραυγές, τις μούντζες και τους προπηλακισμούς πολιτικών (θυμόμαστε τι γινόταν τότε) αλλά και την απροκάλυπτη απόπειρα συγκρότησης αφηγήματος. Την καθιέρωση, με άλλα λόγια, ενός δόγματος που ορίζει αυθαίρετα το καλό και το κακό, το σωστό και το λάθος. Γιατί; Γιατί έτσι.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή