«Θύμα» κι εγώ του στερεότυπου που μας θέλει να ανεβάζουμε αναγνωστικές στροφές όσο πηγαίνουμε προς το μεσοκαλόκαιρο, «κατανάλωσα» ήδη κάποια δείγματα της πρόσφατης αλλά και παλαιότερης ελληνικής λογοτεχνικής παραγωγής. Με δεδομένο, λοιπόν, και ότι αυτό είναι το τελευταίο προ διακοπών Γλωσσίδι (καλά να ‘μαστε, ραντεβού το Σάββατο 3Σεπτεμβρίου), ας ξεφύγω λίγο από τα σχετικά με τη γλώσσα, καταθέτοντας κάποιες σκέψεις για τη λογοτεχνία και για τα πάθη της, έστω και αν δεν τυγχάνω λογοτεχνικός κριτικός ούτε έχω φιλοδοξίες να γίνω.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή