Αλλαξε σίγουρα την πορεία του θεάτρου

Με τον Πίτερ Μπρουκ γνωρίστηκα πρώτα πρώτα με τη δουλειά του, όταν ήμουν ακόμα φοιτητής στο Conservatoire National Supérieur d’Art Dramatique στο Παρίσι. Τότε είδα έργα του όπως το «Measure for Measure» του Σαίξπηρ και το «Συνέδριο των πουλιών» του Ατάρ του Νισαπούρ. Μαζί του συναντήθηκα όταν έψαχνε έναν ηθοποιό για τον θίασο του «Μαχαμπαράτα» για να συμπληρώσει κάποιο κενό. Εκανα ακρόαση μαζί του, μιλήσαμε, του είπα για το ταξίδι μου στη ζωή μέχρι τότε (μετά την αποφοίτησή μου απ’ τη σχολή αντί να μπω στην Comedie Francaise, όπως μου είχαν προτείνει, πήρα ένα σακίδιο κι άρχισα να ταξιδεύω για τρία χρόνια κάνοντας κάθε δουλειά εκτός από θέατρο για να αποκτήσω εμπειρίες). Μου άρεσε η δουλειά του, αισθανόμουν ότι εκεί υπήρχε μια αναπνοή μεγάλης έμπνευσης. Με προσέλαβε κι άρχισα μια συνεργασία μαζί του που κράτησε περίπου έξι χρόνια, συμμετέχοντας τόσο στο γαλλικό όσο και στο αγγλικό «Μαχαμπαράτα». Συνεχώς κάναμε έρευνα για τι άλλο θα κάνουμε, δίναμε παραστάσεις με πολύ αυτοσχεδιασμό για διάφορες κοινότητες, ήμασταν συνέχεια στη δουλειά. Κι αυτό ήταν ένα δυνατό κομμάτι του μυστικού του Μπρουκ, του τι συνέβαινε στις παραστάσεις του. Ημασταν πάντα βυθισμένοι μέχρι το πιγούνι στο θέατρο.