Σύμπαν και αξίες

Οποια και αν είναι η σχέση μας με το σύμπαν (θαυμασμός, δέος, έκσταση, προβληματισμός ή ακόμη και αδιαφορία), δεν θα υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να μην έχει αναρωτηθεί, για μια έστω φορά, για το κατά πόσο η μεταθανάτια «μοίρα» μας ενδέχεται να συνδέεται μαζί του. Οχι μονάχα η μεταθανάτια αλλά και η εγκόσμια, αν αναλογιστούμε στίχους όπως του κύπριου ποιητή Τεύκρου Ανθία που έγραψε «τώρα που ο άνθρωπος έκανε τη γη / κι όλο το σύμπαν σπίτι», ή του Ναζίμ Κιχμέτ με τη σαρκαστική του διάθεση «ό,τι κι αν είναι τ’ άστρα/ εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω». Βέβαια υπάρχει και η ρήση του πρώτου κοσμοναύτη – του Ρώσου Γιούρι Γκαγκάριν – που όταν επέστρεψε από το διαστημικό του ταξίδι αποφάνθηκε πως σε όλη τη διάρκειά του «δεν συνάντησε πουθενά τον Θεό». Θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια απλή έκφραση αθεΐας, αισθάνεται όμως κανείς πως η μνεία της ανυπαρξίας του Θεού, όταν το ζητούμενο του εγχειρήματος που σε αυτό συμμετείχε ήταν τελείως διαφορετικό και ενδεχομένως πολύ πιο σημαντικό ώστε την κρίσιμη ώρα της επιστροφής του να θέσει ένα θεολογικό και όχι μόνο πρόβλημα, που ταλανίζει την ανθρωπότητα από καταβολής της, έκανε τον ίδιο να φαντάξει στα μάτια μας κομμάτι επαρχιώτης.