Η εποχή μας είναι περιπλεγμένη γεωπολιτικά. Η όποια σταθερότητα βρίσκεται σε διαρκή αμφισβήτηση και μια περιφερειακή δύναμη συχνά πόλος αναθεωρητισμών αλλά και εντάσεων είναι η Τουρκία. Εδώ, όλοι θα συμφωνήσουν, πως η χώρα μας είναι σε αμυντική – όχι ανισοβαρή – θέση. Και πως το δόγμα του στρατηγικού βάθους του Νταβούτογλου παλιότερα ή της Γαλάζιας Πατρίδας σήμερα δεν ανήκουν σε εμάς αλλά σε ένα μέρος της επιθετικής ελίτ (όχι του λαού) της γείτονος. Υπό αυτή την έννοια, οι οχλήσεις από το 2020 με τα ερευνητικά σκάφη έχουν ανοίξει μια νέα σελίδα προκλήσεων αλλά και προσπάθειας από τη μεριά της να «γκριζάρει» ντε φάκτο ένα μέρος του Αιγαίου. Ευτυχώς το σύνολο του πολιτικού συστήματος έχει γνώση και ωριμότητα να δει όλα αυτά τα δεδομένα όπως και να καταλάβει τη σημασία της αποτροπής. Σε αυτό το πλαίσιο, η έμμεση αμφισβήτηση του τουρκολιβυκού παράνομου συμφώνου από το Ισραήλ συμπλέει με τις δικές μας πάγιες θέσεις.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή