ΛΟΝΔΙΝΟΝ, Αύγουστος. Ιδιαιτέρα υπηρεσία. – Στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης τελείται κάθε χρόνο μία εορτή αφιερωμένη στην ανακήρυξη επιτίμων διδακτόρων του παληού αυτού εκπαιδευτικού ιδρύματος της Αγγλίας. Η πανηγυρική συνεδρίασις διεξάγεται στην λατινική γλώσσα και φέρει την ελληνική ονομασία «εγκαίνια».

Τα εφετεινά όμως «εγκαίνια» εσημείωσαν μία πρωτοτυπία. Κι αυτό όχι επειδή ανεκηρύχθησαν ως επίτιμοι διδάκτορες του δικαίου δύο Βρετανοί κοινοβουλευτικοί αντίπαλοι – ο πρωθυπουργός Μακμίλλαν και ο ηγέτης του Εργατικού κόμματος Γκέιτσκελ – αλλά για κάτι άλλο: Για πρώτη φορά ωνομάσθη επίτιμος διδάκτωρ μουσικής ένας Σοβιετικός πολίτης – ο γνωστός σ’ όλο τον κόσμο συνθέτης Δημήτρη Σοστακόβιτς.

«Ακόμη και η αυτοπεποίθησις του Μακμίλλαν – γράφει η εφημερίς του Λονδίνου “Νιούς Κρόνικλ” – δεν μπόρεσε να αποσπάσει από τον Σοβιετικό μουσικοσυνθέτη Δημήτρη Σοστακόβιτς την θύελλα των επευφημιών που του επεφύλαξε το κοινό. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι ο Σοστακόβιτς υπήρξε το αντικείμενο της μεγαλύτερης προσοχής εκ μέρους των παρισταμένων».

Πραγματικά, υπήρξε κάτι το αφάνταστο η υποδοχή που επεφύλαξαν στον Σοστακόβιτς οι φοιτηταί της Οξφόρδης και οι παριστάμενοι κατά την τελετή. Την επομένη δε, που ο Σοβιετικός μουσουργός επέστρεψε στο Λονδίνο, χρειάσθηκε να επέμβει η αστυνομία για να συγκρατήση τα πλήθη, που ήθελαν να παρακολουθήσουν την συνέντευξί του στους δημοσιογράφους. Το ίδιο αυτό διάστημα, ο επί των μορφωτικών σχέσεων ακόλουθος της Σοβιετικής Πρεσβείας δεν προλάβαινε να δέχεται τηλεφωνικώς τα συγχαρητήρια των Λονδρέζων για την τιμή που επεφύλαξε η Οξφόρδη στον Σοστακόβιτς.

Οταν ένας Αγγλος δημοσιογράφος ερώτησε τον Σοστακόβιτς για τις εντυπώσεις του, ο διάσημος Σοβιετικός μουσουργός απήντησε:

  • Πρέπει να σας πω ότι πριν από την έναρξι της τελετής στην Οξφόρδη ήμουν εξαιρετικά συγκινημένος. Οπως κι αν έχει το πράγμα, αυτή η εκ παραδόσεως τελετή έχει ιστορία πολλών αιώνων. Κι εγώ ήμουν ο πρώτος Σοβιετικός πολίτης που ελάμβανε τον επίτιμο τίτλο του διδάκτορος από το Πανεπιστήμιο αυτό.
  • Νομίζω, συνέχισε ο Δημήτρη Σοστακόβιτς, ότι η απονομή του τίτλου αυτού σε Σοβιετικό πολίτη για πρώτη φορά στο διάστημα των τελευταίων σαράντα ετών, αποτελεί αναμφίβολα ένα εξαιρετικό γεγονός. Γιατί βλέπω σ’ αυτό ένα νέο βήμα στον δρόμο της εκπολιτιστικής συνεργασίας μεταξύ της Μεγάλης Βρεττανίας και της Σοβιετικής Ενώσεως.