Ελαφρότητα και ψευδαισθήσεις

Τον περασμένο Ιανουάριο έγινε είδηση σε όλα τα μεγάλα διεθνή ΜΜΕ ότι ούγγροι δημοσιογράφοι που εντόπισαν το παράνομο λογισμικό παρακολούθησης Pegasus στα κινητά τους τηλέφωνα μήνυσαν το κράτος της Ουγγαρίας, σε μια από τις πρώτες υποθέσεις με χρήση τέτοιου είδους λογισμικού στην ΕΕ. Το σκάνδαλο του Pegasus που ξέσπασε πριν από λίγα χρόνια αφορά πάνω από 20 χώρες που το έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιήσει. Χρησιμοποιήθηκε για παρακολουθήσεις δημοσιογράφων (ο δολοφονημένος Κασόγκι ήταν ένας από αυτούς), εργαζομένων σε διεθνείς οργανώσεις, αντιφρονούντων και πολιτικών αντιπάλων ως και ηγετών και κορυφαίων αξιωματούχων άλλων χωρών. Οταν το Pegasus απέκτησε «κακό» όνομα, μας προέκυψε ο νεότερος ανταγωνιστής του, το Predator. Κι η Ελλάδα έχει τώρα την «τιμή» να καταγράφεται ως μία από τις πρώτες χώρες με επώνυμα θύματα διεθνώς. Τα συγκεκριμένα λογισμικά δεν έχουν καμιά σχέση με συνακροάσεις ή χακάρισμα λογαριασμών και τέτοιου τύπου συγκρίσεις, αν δεν οφείλονται σε άγνοια, είναι ύποπτες, παρότι στις σύννομες φιλελεύθερες δημοκρατίες κάθε παρακολούθηση πρέπει να ρυθμίζεται πολύ αυστηρά. Αυτά τα υπερσύγχρονα πανάκριβα εργαλεία, αναπτυγμένα συνήθως από πρόσωπα με προϋπηρεσία στο στρατιωτικό intelligence, μετατρέπουν τις συσκευές των θυμάτων σε «ρομποτάκια», αφού μπορούν να ακούνε, να βλέπουν, να λειτουργούν τη συσκευή από μακριά, ακόμη κι όταν είναι κλειστή. Κάθε χώρα, κάθε σοβαρό διεθνές μέσο, κάθε οργάνωση και φορέας που έχει αγγίξει το θέμα συμφωνεί ότι η ρύθμιση της χρήσης τους είναι μείζον θέμα δημοκρατίας.