«Το πιο σημαντικό μάθημα ζωής ήταν από τη γιαγιά Μαρίτσα…»

Ποιο πιστεύετε πως είναι το βιβλίο ή τα βιβλία που έχετε διαβάσει σε παιδική ή εφηβική ηλικία και αν δεν το είχατε ή δεν τα είχατε διαβάσει θα ήταν διαφορετικός ο προσανατολισμός σας;

Οι λογοτεχνικές μου επιλογές στην εφηβεία, την εποχή της χούντας, ήταν πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους. Από τον Ρίτσο, τον Σεφέρη, τον Καβάφη και τον Νερούδα, στον Σαίξπηρ, τον Καζαντζάκη, τον Καμί αλλά και την Τζέιν Οστεν που διάβαζα με μανία. Δύο βιβλία, όμως, σημάδεψαν τη μετέπειτα πορεία μου. Το πρώτο είναι η «Αναφορά στον Γκρέκο» του Νίκου Καζαντζάκη, που με έκανε να βλέπω τη ζωή ως πνευματικό σκαρφάλωμα στα ύψη των στόχων και των αξιών. Το δεύτερο είναι «Τα σταφύλια της οργής» του Τζον Στάινμπεκ, ένα βιβλίο που είχα αγαπήσει για την ένταση και το πάθος με το οποίο ζωγράφιζε τη ζωή μιας οικογένειας στη δίνη της μεσοπολεμικής Αμερικής, αλλά κυρίως για τον ύμνο στην ανθρωπιά που υπερνικά τον φόβο και την απελπισία των απλών ανθρώπων. Τα βιβλία αυτά και οι αναζητήσεις της εφηβείας μου ήρθαν έντονα στη μνήμη στα χρόνια της πρόσφατης χρηματοοικονομικής κρίσης, όταν υπήρξα μέρος της συλλογικής προσπάθειας να κρατηθεί η χώρα στην Ευρώπη και την ευρωζώνη.