Πες τους τα κι εσύ

Ενας ογδοντάχρονος με ανυπέρβλητα πλέον προβλήματα στυτικής δυσλειτουργίας επισκέπτεται τον ψυχοθεραπευτή του. «Δεν αντέχω άλλο, γιατρέ», του δηλώνει με φανερή απόγνωση. «Προχθές, στο καφενείο, ένας συνομήλικός μου είπε ότι κάνει έρωτα δύο φορές την εβδομάδα. Ενας άλλος, τρία χρόνια μεγαλύτερος, τέσσερις φορές το δεκαήμερο. Ενας τρίτος, ογδονταπεντάχρονος, μέρα παρά μέρα. Εγώ δεν κάνω ούτε μια φορά τον χρόνο. Υπάρχει κάτι να μου δώσεις – ένα φάρμακο, ξέρω ‘γώ, μια συνταγή;». «Πώς, πώς, υπάρχει…», αποκρίνεται ο ψυχοθεραπευτής και γράφει κάτι βιαστικά σ’ ένα χαρτί. Ο ογδοντάχρονος κάνει να τον πληρώσει, αλλά ο ψυχοθεραπευτής δεν δέχεται αμοιβή. Ανίκανος να συνέλθει ακόμη από την καλή του τύχη, ο ογδοντάχρονος επιστρέφει στο σπίτι του, φοράει τα πρεσβυωπικά του γυαλιά, ξεδιπλώνει το χαρτί και διαβάζει: «Πες τους τα κι εσύ».