Διαστάσεις εθνικής ψύχωσης έχει λάβει για την τουρκική ηγεσία η μανία εναντίον της Ελλάδας, ενώ μετρήσεις της κοινής γνώμης εμφανίζουν την Ελλάδα ως τον μεγαλύτερο εχθρό / πρόβλημα της χώρας. Η τουρκική εμμονή είναι να καταργηθεί η πολυεθνής Συνθήκη της Λωζάνης και να επαναχαραχθούν τα σύνορα των δύο χωρών, σε ξηρά, θάλασσα και αέρα. Και, μάλιστα, ούτε καν με κάποιο σαφές πλαίσιο, κάτι που εδώ δεν έχει ληφθεί όσο σοβαρά υπόψη θα έπρεπε. Η Τουρκία δεν πασχίζει να πάρει μόνο ένα συγκεκριμένο τμήμα της ελληνικής επικράτειας που θα υπηρετούσε κάποια «λογική» των συμφερόντων της. Αντίθετα, ο επεκτατισμός της είναι εσκεμμένα γενικός, θολός και ασαφής, για τον πολύ απλό λόγο ότι είναι καθολικός. Δεν περιορίζεται σε συγκεκριμένη «τοπική» αμφισβήτηση. Και ως εκ τούτου, δεν έχει τέλος. Γι’ αυτό είναι λάθος η αντίληψη ότι, λ.χ. ο μόνος στόχος είναι το Καστελλόριζο που στερεί από την Αγκυρα την ΑΟΖ την οποία εκείνη θεωρεί ότι της ανήκει. Ασφαλώς τα ενεργειακά έχουν επιτείνει την κατάσταση. Ομως δεν είναι η πρωταρχική κινητήρια δύναμη της τουρκικής επιθετικότητας, η οποία έχει πολύ βαθύτερα, περίπου υπαρξιακά χαρακτηριστικά. Αν λ.χ. αύριο η Τουρκία κατάφερνε να πάρει το Καστελλόριζο, θα σταματούσε εκεί; Ασφαλώς όχι. Αν το πιστεύει κάποιος, είναι εκτός πάσης πραγματικότητας. Η Τουρκία θεωρεί ότι ένα πολύ μεγάλο τμήμα της ελληνικής επικράτειας είναι κλεμμένο από αυτήν και την προκάτοχό της Οθωμανική Αυτοκρατορία, με σειρά παράνομων, κατά την ίδια, «εσωτερικών εξεγέρσεων», που έφεραν τον σταδιακό διαμελισμό της.

Τα παραπάνω έχουν αποτυπωθεί πλήθος φορές και με ποικίλους τρόπους. Και όχι απλώς από περίεργους φανατικούς εξτρεμιστές, αλλά από την καρδιά της τουρκικής εξουσίας. Αυτό είναι οι χάρτες του συγκυβερνώντος κόμματος που θέλουν ακόμα και την Κρήτη τουρκική, αυτό είναι το λεγόμενο όραμα της «γαλάζιας πατρίδας», ή της «πατρίδας» και των «συνόρων της καρδιάς μας» που διαρκώς επικαλείται ο ίδιος ο Ερντογάν, αυτό είναι που είπε πλέον πολύ πιο σαφώς και αναλυτικά με λόγια και ο υπουργός Αμυνας της χώρας Ακάρ μόλις προχθές. Ενας πρώην αρχηγός του Γενικού Επιτελείου με σαφή φιλοδοξία να διαδεχθεί τον τούρκο πρόεδρο. Τα λεγόμενα του Ακάρ έχουν μεγάλο ενδιαφέρον, τόσο επειδή δείχνουν τι χρειάζεται για να ανέβει η μετοχή του στην τουρκική πολιτική ζωή, όσο, κυρίως, επειδή χαρτογραφούν το πραγματικό πλαίσιο επί του οποίου κινούνται οι συνεχείς και διαρκώς κλιμακούμενες τουρκικές προκλήσεις.

Σύμφωνα με τον Ακάρ, η Ελλάδα πρέπει να κατηγορηθεί για επεκτατισμό, καθώς, όπως είπε, από το 1821 μέχρι το 1948 επεκτάθηκε επτά φορές εις βάρος της Αγκυρας! «Υπάρχει μία διαδικασία η οποία όπως βλέπετε άρχισε από το 1821. Οπως βλέπετε, έχουν επεκταθεί σε όλο σχεδόν το Αιγαίο. Ποιος είναι λοιπόν ο επεκτατικός; Αυτό είναι κάτι που πραγματικά και λογικά διακρίνεται με το μάτι. Μία ματιά να ρίξεις και καταλαβαίνεις ποιος είναι ο επεκτατικός. Μιλάμε για μία χώρα η οποία από τη μέρα που ιδρύθηκε επεκτάθηκε επτά φορές σε βάρος της Τουρκίας» […] «Εσείς με τα περίπου 3.000 νησιά στο Αιγαίο έρχεστε ως τη μύτη μας και μετά βλέπετε την Τουρκία ως επεκτατική». […] «Από την άλλη μεριά υπάρχει το νησί Καστελλόριζο με 10 τ.χ. έκταση. Βρίσκεται σε απόσταση 1.950 μέτρων από την Τουρκία. Η απόσταση που πρέπει να κολυμπούν οι φοιτητές των πολεμικών σχολών είναι 2 χιλιόμετρα. Δηλαδή είναι σε μία απόσταση την οποία μπορούν να κολυμπήσουν οι φοιτητές των πολεμικών μας σχολών».

Η Τουρκία δεν ξεχνά και ουδέποτε έχει αποδεχθεί ότι στην Ελλάδα έγινε η αρχή, αλλά και η συνέχεια της μακράς διαδικασίας αποξήλωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, της «πατρίδας της καρδιάς» τους, όπως την αποκαλούν οι Τούρκοι. Και δεν το κρύβει. Ομως, για κάποιο περίεργο λόγο, ενώ αυτοί το φωνάζουν, εμείς αρνούμαστε να το ακούσουμε. Αλλά είναι απαραίτητο.