Η Ελλάδα καταγράφει, αυτή τη στιγμή, μια θλιβερή ευρωπαϊκή πρωτιά στους θανάτους από COVID-19. Η απάντηση των υπευθύνων είναι πως δεν είναι πραγματική γιατί η Ελλάδα καταγράφει κάθε θάνατο ανθρώπου που είχε κορωνοϊό σαν τέτοιο, ακόμη κι αν η πραγματική αιτία ήταν άσχετη.

Είναι κάπως προβληματικό το να μην μπορεί κανείς να αξιολογήσει και να εξαγάγει ασφαλή συμπεράσματα από τα στατιστικά δεδομένα. Αλλά ακόμη κι αν δεχθούμε, για την οικονομία της συζήτησης, ότι η πρωτιά είναι άνευ σημασίας, δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια μας στην πραγματικότητα. Τα τυπικά μέτρα, όπως οι μάσκες και οι έλεγχοι των πιστοποιητικών, έχουν πλέον ξεχαστεί στον βαθμό που αναρωτιέται κανείς πόσο εύκολο θα είναι να επανέλθουν αν χρειαστεί.

Κι αυτό ενώ η πανδημία συνεχίζεται, τα κρούσματα στους δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς αυξάνονται, ο ιός κάνει τις μεταλλάξεις του και οι μακροπρόθεσμες συνέπειές του στην υγεία όσων ασθένησαν έχουν αρχίσει πια να καταγράφονται ερευνητικά.

Ας είμαστε ειλικρινείς: Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στην πρώτη πρώτη φάση της πανδημίας λήφθηκαν οι σωστές αποφάσεις. Ομως, πολύ γρήγορα, παρασυρθήκαμε στην «επιστροφή της κανονικότητας», ενόψει και των θριάμβων της «βαριάς βιομηχανίας» του τουρισμού. Η πολιτική, όμως, κρίνεται κυρίως σε βάθος χρόνου και εκ του αποτελέσματος. Κι έχουμε, πέραν αυτού, ο καθένας μια υποχρέωση: Να προσέχουμε τους εαυτούς μας και να μην υποτιμούμε τους κινδύνους που απειλούν ακόμη τη δημόσια υγεία.