Φέτος έκλεισαν τα 50 χρόνια από τη χρονιά που μία από τις πιο εμβληματικές ταινίες του κινηματογράφου, ο «Νονός» (1972) του Φράνσις Κόπολα, έκανε την εμφάνισή της στις αίθουσες. Εχουν γραφτεί χιλιάδες λέξεις σε όλα τα μέσα· ακόμα και εγώ, πριν από μερικούς μήνες έκανα ένα μεγάλο αφιέρωμα για αυτήν στα «ΝΕΑ». Από όλα όσα γράφτηκαν όμως, εκθειαστικά – και δικαίως – για αυτή τη μεγαλειώδη ταινία, το καλύτερο γκανγκστερικό έπος όλων των εποχών (που στην πραγματικότητα δεν είναι γκανγκστερικό έπος αλλά ένα οικογενειακό δράμα με γκάνγκστερ), πουθενά δεν θα βρούμε το πόσο βαθιά (και ίσως άθελά της) αντιφεμινιστική, σχεδόν μισογυνική ταινία είναι. Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, μια τέτοια ταινία, δεν θα μπορούσε ποτέ να γυριστεί σήμερα, έτσι τουλάχιστον όπως γυρίστηκε τότε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή