Το συριζαϊκό αντιπολιτευτικό μότο των ημερών είναι κάτι σε στυλ «θα τους ταράξουμε στις μομφές για τον βούρκο του επιτελικού παρακράτους». Η Κουμουνδούρου από την πρώτη στιγμή ανέβασε τα ντεσιμπέλ, προσδοκώντας δημοσκοπικά – και κατ’ επέκταση εκλογικά – οφέλη απ’ την υπόθεση της παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη. Τι κι αν ο πρωταγωνιστής της κατασκοπευτικής ιστορίας, ο άνθρωπος που «επισυνδέθηκαν» στο κινητό του, είναι αρχηγός ενός άλλου κόμματος; Οι αριστεροί δεν έκρυψαν ποτέ τον ευσεβή τους πόθο να ερμηνεύσουν εκείνοι τους ρόλους των αγωνιστών της Δημοκρατίας – παρότι το σενάριο δεν τους υπολόγισε. Οι κακές γλώσσες του πολιτικού συστήματος λένε ότι η επιμονή τους να ανοίξει η Βουλή νωρίτερα, προκειμένου να μαζευτούν στην Ολομέλεια οι 300 για να συζητήσουν τις παρακολουθήσεις, είχε πρωτίστως κίνητρα μικροκομματικά. Σκοπός τους ήταν να παίξει στους τηλεοπτικούς δέκτες η εικόνα ενός man to man μεταξύ Κυριάκου Μητσοτάκη κι Αλέξη Τσίπρα, αφού ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δεν είναι βουλευτής.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή