Μέσα σε όλο τον χαμό για το θέμα της παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη, είχαμε και μια παρέμβαση που άγγιξε τα όρια του σουρεαλισμού. Αυτή του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου. Υπόδικου, θυμίζω, για ηθική αυτουργία σε κατάχρηση εξουσίας και παράβαση καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση για παρεμβάσεις που κατηγορείται ότι έκανε σε εισαγγελικούς λειτουργούς. Ναι, αυτού του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου. Ο οποίος, εμφανώς σκανδαλισμένος από την υπόθεση, καταγγέλλει την ύπαρξη παρακράτους που προκαλεί «ανατριχίλα», χαρακτηρίζοντας «αποκορύφωμα της παρακρατικής δράσης» την παρακολούθηση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Λέει, φυσικά, κι άλλα πολλά με το γνωστό γλαφυρό ύφος, επιχειρώντας να πει ότι η κατάληψη των «αρμών της εξουσίας» είχε ως στόχο να μην υπάρχουν τέτοια φαινόμενα αλλά όλα να είναι ρόδινα και, πάνω από όλα, άκρως θεσμικά. Η απάντηση της κυβέρνησης δεν άργησε κι η αλήθεια είναι ότι ήταν αυτό που λέμε «σαν να κλέβει εκκλησία»: «Δεν ξέρουμε αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πιο κατάλληλο πρόσωπο από τον κ. Παπαγγελόπουλο να μιλήσει για παρακράτος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι υπενθυμίζει τη θεσμική λαίλαπα που αντιμετώπισε η χώρα και τι άφησε πίσω της η διακυβέρνηση του κ. Τσίπρα».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή