Τι να θέλουν άραγε τελικά, εκείνοι που δηλώνουν «πολιτικοί»;

«Μη βρει χώρο στην ψυχή σου, στην καρδιά σου, στις πράξεις σου, στις επιλογές που θα κάνεις, καμία από τις ολέθριες εκείνες αφορμές με τις οποίες κινδύνευσαν να ματαιωθούν όλες οι θυσίες, οι αγώνες, τα αίματα που χύθηκαν για την ελευθερία μας. Μη συγχωρήσεις σε κανέναν να κάνει το παραμικρό απ’ όσα κινδύνευσε να σπαραχθεί η Ελλάδα». Με αυτά τα λόγια προσφώνησε το 1828 στην Αίγινα o Θεόφιλος Καΐρης (φιλόσοφος, Φιλικός, εκπαιδευτικός) τον Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια που μόλις είχε πατήσει τα πόδια του στην Ελλάδα. Οταν κατόπιν του ζήτησαν το κείμενο της ομιλίας του κείμενο δεν είχε, είχε μιλήσει «από την καρδιά», όμως τα θυμόταν τα λόγια του και τους τα είπε, και έτσι τα κατέγραψαν: «Αν τα θυμάσαι αυτά και κατορθώσεις να παύσουν οι διχόνοιες, να διαλυθούν οι φατρίες, να ισχύουν και να εφαρμόζονται οι νόμοι, να ασφαλίζεται η ζωή του καθενός, και η τιμή, και η ιδιοκτησία· αν εμπνεύσεις την ομόνοια, τη συμφωνία, και την αγάπη προς την πατρίδα· αν οδηγήσεις τους πολιτικούς της προς τα αληθινά της συμφέροντα – ω πόση δόξα τότε, και μόνο τότε, σε περιμένει. Πόσοι αιώνες θα παραλάβουν το όνομά σου».