Νέα τρικυμία σε καρυδότσουφλο. Ο τέως πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος παρενέβη για τις υποκλοπές.

Κανονικά δεν έχει νόημα να απαντά κανείς σε παρεμβάσεις χωρίς πολιτική σημασία (θα εξηγήσω πιο κάτω γιατί). Αλλά εν προκειμένω, έστω και με καθυστέρηση, θα το κάνω. Δεν ξεχνώ πόση στοργή επεφύλαξε, μια μέρα, ο τέως πρόεδρος σε μια χελώνα, την οποία έσκυψε και τη χάιδευε. Η αφειδώλευτη στοργή πρέπει να επιστρέφεται.

Τι λέει ο Προκόπης Παυλόπουλος; Οτι οι πολιτικοί «ταγοί» «οφείλουν ν’ αναδεικνύονται, με θάρρος και συνέπεια και δίχως υπολογισμό του λεγόμενου “πολιτικού κόστους”, ασυμβίβαστοι υπερασπιστές της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και των θεσμών της». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δηλαδή έχει την ευθύνη για τις υποκλοπές των επικοινωνιών του Νίκου Ανδρουλάκη. Καλεί λοιπόν τον Πρωθυπουργό να την αναλάβει και να παραιτηθεί.

Η αντίδραση του τέως προέδρου έχει πολλή αφ’ υψηλού ηθικολογία. Στον άτεγκτο κόσμο των ιδεών που επικαλείται, σφάλμα, παράλειψη, κενό εποπτείας δεν υπάρχουν.

Αλλά τα πράγματα στις δημοκρατίες δεν είναι ταυτόσημα του ηθικού σύμπαντος στο οποίο εσχάτως κινείται ο τέως πρόεδρος – και είναι βέβαιο ότι όταν ο ίδιος είχε ενεργό ρόλο ουδέποτε σκέφτηκε έτσι.

Οι υπέρμετροι διορισμοί στο Δημόσιο, που έγιναν όταν ήταν υπουργός Εσωτερικών στις κυβερνήσεις Κώστα Καραμανλή, παρά τη χρεοκοπία της χώρας η οποία αποδόθηκε στο πελατειακό κράτος που τους υπαγόρευε, δεν επηρέασαν τη μετέπειτα καριέρα του. Πολύ περισσότερο δεν την επηρέασε η παθητική στάση του στα γεγονότα του 2009, όταν μετά τον φόνο του Γρηγορόπουλου καταστράφηκε από επιτηδευμένα οργισμένους το κέντρο της Αθήνας.

Επ’ αυτού, η διάδοχός του στον προεδρικό θώκο Κατερίνα Σακελλαροπούλου απέδειξε ότι μπορεί να είναι πιο καίρια νομικά, μιλώντας όχι υπερβατικά αλλά γήινα. Ζητώντας δηλαδή η εξαίρεση της προστασίας του απορρήτου της επικοινωνίας «να ερμηνεύεται στενά και η εφαρμογή της να είναι σύμφωνη με τις αρχές του κράτους δικαίου και της αναλογικότητας». Και απαιτώντας διαλεύκανση της υπόθεσης και προσήλωση στους θεσμούς.

Η σημερινή Πρόεδρος, όταν χρειάζεται, είναι και παρεμβατική και επικριτική στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, ο οποίος και την επέλεξε. Αντίθετα, ο ίδιος ανέχτηκε πολλά στη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, και πρώτα την προσπάθειά τους να ελέγξουν τον Τύπο και τη Δικαιοσύνη.

Οταν δημοσιεύονταν στον φιλικό Τύπο της τότε κυβέρνησης οι υποκλαπείσες συνομιλίες δικαστή που θα ψήφιζε για τις τηλεοπτικές άδειες, για τον τέως πρόεδρο ήταν μια συνηθισμένη ημέρα.

Για όλα τα παραπάνω, η παρέμβαση του τέως προέδρου δεν έχει καμία πολιτική σημασία. Ο,τι ήταν να κάνει, ο Προκόπης Παυλόπουλος το έκανε επιλέγοντας να στηρίξει τις επιλογές των κυβερνήσεων Τσίπρα – Καμμένου, κορυφαία εκ των οποίων ήταν το τρομακτικό δημοψήφισμα του 2015 για δημοσιονομικό ζήτημα. Το δημοψήφισμα που λίγο έλειψε να οδηγήσει τη χώρα εκτός της ευρωζώνης και εκτός της ΕΕ.

Τα υπόλοιπα είναι κουβέντα να γίνεται. Αρμεγε λαγούς, δηλαδή, και κούρευε χελώνες.