Τα θέματα της εργασίας και της κοινωνικής πολιτικής προσφέρονται, ως γνωστόν, για εξαγγελίες μεταρρυθμιστικού και διεκδικητικού ζήλου. Αναγκαία και ευπρόσδεκτα και τα δύο. Προσφέρονται όμως, και στις δύο περιπτώσεις, και ως πεδία στρεψόδικου λόγου. Που αναπαράγει ανακρίβειες και αυταπάτες. Και εκεί που στη θεωρία μπορεί να εμφανίζεται κανείς υποστηρικτής της Κοινωνικής Ευρώπης, στην πράξη να είναι στους αντίποδες της Κοινωνικής Ευρώπης, ως μια εξαιρετική περίπτωση. Που στις θεσμικές προϋποθέσεις συγκρίνεται – και ταυτίζεται – με την Τουρκία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή