Δεν περπατάμε, βιαζόμαστε

Ο άνθρωπος έχει προφανώς την οικονομική άνεση να μη δουλεύει για την υπόλοιπη ζωή του. Και στο κάτω κάτω δεν μας ενδιαφέρει τι θα κάνει. Η αλήθεια είναι όμως ότι η ιερή εναλλαγή ανάμεσα στην εργασία και την ανάπαυση, μια εναλλαγή που υπαγορεύεται από τη θρησκεία (ακόμη και ο Δημιουργός αναπαύθηκε την έβδομη ημέρα) και κατακτήθηκε χάρη σε απεργίες και αιματηρούς αγώνες, σήμερα υπονομεύεται όχι μόνο εκ των έξω, αλλά και εκ των έσω. Στον Καναδά, πολλές επιχειρήσεις παρακινούν τους εργαζομένους να δουλεύουν από κάποιο ηλιόλουστο χωριό της Πορτογαλίας, της Ισπανίας ή της Κόστα Ρίκα. Στη Γαλλία, πάλι, επτά στους δέκα εργαζομένους παραδέχονται ότι απαντούν στα e-mail τους και στις επαγγελματικές τους κλήσεις από τις διακοπές τους – και οι μισοί δηλώνουν ότι υποφέρουν από αυτό. Το περίφημο «δικαίωμα στην αποσύνδεση», που προβλέπεται από τον νόμο Ελ Κομρί του 2016, καταπατάται από τους ίδιους τους δικαιούχους. Οπως γράφει το περιοδικό «L’Obs», η γαλλική γλώσσα έχει εμπλουτιστεί με τον νεολογισμό tracances, από το travail (εργασία) και το vacances (διακοπές).